Galderan aipatzen den auzia arautu gabe dago bere osoan. Oraingoz behintzat hau dago arautua, Euskaltzaindiaren 196. arauaren 15.5 puntuan: r letraz bukatutako sigletan, R hori beti gogor ahoskatzen da eta ez zaie beste r-rik eransten kasu-marka jartzean (SERek, ELKARen, VARak…).

Nolanahi ere, euskal hitzei zein kanpokoei dagokienez, badira azken urteotan errotuz joan diren konbentzio nagusi batzuk. Hona hemen laburturik:

Izen arruntak:

1. Euskal hitzetan bereizi egiten dira hitz-bukaerako [-r] (r bakuna) eta [-rr] (r gogorra). Kasu-markak eransterakoan, erabakigarria da bereizketa hori (-ra /-rra): ur/hur > ura/hurra; paper/papar > papera/paparra, plazer/lapur > plazera/lapurra… Horretaz, hemen dago informazio gehiago: "r letra (ere/erre)" (EBE).
2. Erdal itxurakoak -r gogor edo bikoitzeko [-rr] hitzen eredura lotzen dira beti:

◦ bai jada euskal hitz direnak ―euskal hitz baitira Euskaltzaindiaren Hiztegian daudenez geroztik―: charterrean, tuperrean, radarrean…

◦ bai erdal hitz direnak ere: bannerrean, customerrari… Azken kasuotan, hitzaren azken letra zein den argi gera dadin nahi badugu (lehen agerraldia duelako edo), egoki da letra etzanez eta marratxoz bereiztea: banner-ean, banner-ean; customer-ari, customer-ari… Alegia, marratxorik gabe idazten denean, -rr- bikoitza; eta letra arruntez eta marratxoarekin edo letra etzanez eta marratxoarekin idazten denean, -r- bakuna utzita. (184. araua)

Izen bereziak:

Euskal izenei bezala (Itziarrek, Igorrek, Aimarrek, Iribarrek, Ortuzarrek, Elkarrek, Elhuyarrek, Fagorrek…) lot dakieke erdal itxurakoei ere kasu-marka, edo, izenaren forma argi gera dadin nahi badugu, egoki da marratxoa erabiltzea ere: Pasteurrek/Pasteur-ek, Hitlerrek/Hitler-ek, Beauvoirrek/Beauvoir-ek, Twitterreko/Twitter-eko…

Dena delakoagatik hitz osoa letra larriz idazten denean, berdin. Marratxoa aukerakoa da: ASTEURREK/PASTEUR-EK, BANNERREAN/BANNER-EAN... (euskarazko izena baldin bada, aukera bakarra dago, hala ere: IKERREK, *IKER-EK; ELGOIBARREN, *ELGOIBAR-EN…). Nolanahi ere, hitz bat osorik letra larriz idaztea ez da ohikoa paragrafo baten barnean. Testuinguru berezietan baino ez dira erabili ohi, hala nola liburu-azaletako izenburuetan, liburu baten barneko kapituluen izenburuetan edo tipografia diseinuaren mende dagoen testuinguruetan (esaterako, publizitate-mezuetan, afixetan, pankartetan eta gisako iragarkietan). Halakoetan, ohikoagoa da kasu-marka zuzenean lotzea: PASTEURREK, BANNERREAN...