sexu
1.
setsu,
sexa,
setzu (
Hb).
Sexo (cada uno de los dos).
Cf. MEIG VII 181: "Orduan, setsu nahi ez badugu, esaterako, har dezagun sesu eta okerrenean ere seksu. Nik ezinbestean baizik ez nuke sexu erabiliko izkribuz". v. 2 sentsu.
Horrela bortxatuak direnean bertze sexuko jendekin ihardukitzerat.
Dh 73.
Kongregazionean sexa bakhotxak izanen du bere kontseilua.
JesBih 412.
Sexuaren hala-beharraz haragi arin eta malgu hori mardulegi, beteegi eginen zen.
Mde HaurB 19.
Haurrak ez zirela emaginak erran zuen setsukoak.
Herr 24-12-1959, 1.
Bi sexuen berdintasun osoa.
Vill Jaink 163.
En DFrec hay 28 ejs. de sexu, 8 de sexo, 11 de seso, 7 de sesu y sendos de sekso y seksu, todos ellos meridionales.
setso .
(Referido por antonomasia al sexo femenino).
Zor zaio ere setsoari <-x-> / dadiñ erregretatua; / delakotz giza-kastaren / erdi preziatua.
Gy 191.
2.
Sexualidad.
Sexuan lanak bestekin egin, / kanpokoentzat fidela, / bizitza txarra emon ondoren / etxekoentzat fardela.
Ayesta 124.
SEXU-HARREMAN.
Relación sexual.
Atseginik haundiena sexu harremana baldin bada.
PPer Harrip 51.