bihozketa
1.
(
V),
bihotzketa .
(Sust.).
Sentimiento.
"
Biozketa (Vc), sentimiento, aflicción"
A.
Nok esan, ez nok gogoaz bere urremon zeure biotzketa ta ala itzalai, arako eskuakaz ikusi zenduzanean [...] sorbalda azotez ebagiak eta albo lantza gogorrez idigia?
Añ
EL2
209.
Beraren izkeran, izakeran eta biozketa guztietan.
A EEs
1916, 302.
Zauzkada andia eragin zioten aren eriotzeak eta zure atsekabeak. Urrengo lau bat ilebetez biozketa saminak gozatzeko egun asko izan ditu.
A Ardi 88.
Azken urte otako Orixeren lirika osoan, ibai-geldi antzeko zerbait oartu dut buru-biozketari nagokala.
"Quietud de ideas y de afectos"
.
Or BM 24.
(H (que cita Añ EL)).
Toque, aviso espiritual.
v. BIHOTZ-UKITZE.
Bizitzea onduteko biotzean asmau eta etxaramon egin deutsezun Yaunaren dei, argi eta biotzketaak.
Añ
EL2
66
(
EL1 58 dei, argi ta abisuak
)
Aitak, au entzueran, zerutiko biozketaak izaten ebazan, da azkenez erabagi eban egiazko elizan betiko sartutea.
A Ezale
1897, 319.
2.
(Adv.).
"
Bihozketa (L), en busca de corazones"
A Morf 155.
v. BIHOZKETAN.
BIHOZKETAN.
Buscando corazones, buscando buena voluntad. "Captare benevolentiam, [...], bihotzketan ibiltzea" Urt IV 214.