marruka
1.
(S),
marhunka (H (S); -rrh- Gèze),
marhuka (S; Dv),
marroka (SP→Dv, A, H),
marronka (H)
Ref.:
(marrüka, marhüka); Lrq /mãRükhã [oxítona]/.
Verruga.
Pikho zankhuak emaiten din ezniaekin busta egün zunbaitez eta adio marhüka .
(verrue).
Alth Bot 8.
Horiek üdüri die marhünka itsusi bat begitharte eder batian.
Eskual 24-1-1913, 4.
2.
"
Marrüka (Sc), verrugón de árboles"
A.
MARRUKA-BELAR.
"Marhüka-belhar (S), ababol, planta con cuya savia se curan las verrugas (bot.)" A.