murmuratu
(
V-arr ap. Gte Erd
; Lcc (-du),
Urt I 210,
Lar,
Añ,
Izt 76v,
H) .
(Aux. trans. e intrans.).
Murmurar, criticar; protestar por lo bajo.
"Murmurar contra alguno"
Lar, Añ.
"
Murmuretan dao (V-arr)"
Gte Erd 225.
Murmuratzen zuten aitafamiliaren kontra.
Lç Mt 20, 11 (Hual, Samper murmuratu; Ip murmuzikatü, IBk marmarrean hasi).
Murmuretan dabela proximoen.
Cap 110.
Fariseu gaixtoak haren kontre murmuratu ziren.
Tt Arima 97.
Jainkoaren probidentziaz murmuratzen edo errenkuratzen direnek.
Brtc 57.
Zeuben bierrak eta obligaziñoko gauzaak egitia [...] murmurau, eranzun eta erregutau bagarik.
Zuzaeta 128.
Eta pekatu da illak gaitik murmuretia?
CrIc 96.
Ortas murmuratzenzióte, ta etzué ukátzen, bai erráten.
LE (
in
BOEanm 515
).
Alan abijetan dira bere kontra murmuretan.
Astar II 190.
Murmuratzen dituzu / iduritzen zaitzunak.
Bordel 75.
v. tbn. Hm 194. OA 170. Oe 113. MurSerm 90. FamInst 805. CatLan 150. fB Ic II 200. Itz Azald 112. Kortazar Serm 386. Noe 117.
(H).
Murmurar (aguas, viento, etc.).
Susurrar.
Tristeziazko salmoak / murmuratzen dituzte / ipar-haizearen eraginez [izagak]
.
Lasa Poem 62.
MURMURATU ERAGIN.
Hacer murmurar.
Murmurau eragiten dabeen lagunakin.
fB Olg 202.