murraila
morraila (H),
morroil(a).
Muralla.
v. muraila, 1 murru.
Eta zuen murrailla handi bat.
Lç Apoc 21, 12 (IBk, IBe harresi).
Zibitatearen muraillák.
Ib. 21,14 (seguramente errata por murraillák; cf. otros cinco ejs. de murr- en la misma página).
[Betleenen] morraillen barnean.
EZ Noel 50 (corregido por el ed. sobre hark mortaillen nean).
Ziotatiaren murraillen aldian.
Tt Onsa 88 (24 morroillan).
Murraillak urraturik.
ES 113.
Harri-morroillaren gañera.
Urt Gen 49, 22 (Ol y Ker orma, Bibl harresi; v. tbn. Urt Ex 14, 22 morroill).
Hiriko murraillak.
He Apoc 21, 14 (He 11, 30 morraillak).
Dizipuluek harturik, jautsi izan zuten gauaz morroillan behera saski batean emanik.
He Act 9, 25.
Bihotz dutenak abiatzen dire murrailer gora.
Laph 11.
v. tbn. Gç 195. Mong 594. Mb IArg I 389. msOñ 32r. Bordel 40.
MURRAILAPEAN.
Bajo la muralla.
Murraila pian sartu / bederatzietan.
Bordel 39.