superbio
(SP, Urt III 178),
superbo (Añ).
Soberbio.
v. soberbio.
Desegin ditu superboak berén bihotzeko pensamenduan.
Lç Lc 1, 51 (TB soberbios, Oteiza, Brunet, Or aundinai, Leon handikari, Ker biotz-arro, IBk, IBe buru-harro).
Orain zer balio zaiku supherbio izana.
EZ Man I 113.
Orduan fidanza handi izanen du pobre humillak, eta superbioa ikharatuko da alde guzietarik.
SP Imit I 24, 4.
Penatua bihotzean / soiñ superbioz, zeren / bortxazko lege batean / bestitu behar zuen.
Arg DevB 46.
Gaxto hek berehala superbio errendatzen dire ene kontra.
Gç 45.
Zer progotxatuko zaizkigu / ohore superbioak.
Ib. 202.
Filosofo supherbioak.
Ch I 2, 1.
Behera zazu ene buru superbioa.
Ch III 50, 6.
Gaizki erraille, Jainkoaren etsai, iroi emaille, superbio, goratiar [...] urrikalmendu gabeak.
He Rom 1, 30.
Bazara arroa, superbioa, agintaria.
Añ
MisE
20.
Superbo gaiztoz beterik dago / inpernuko suleizea.
SMitx Aranz 72.
SUPERBIOZ.
"Superbioz egin du, il l'a fait par superbe" SP.