urruma
1.
(
V-arr-oroz-m-gip ap. A).
Arrullo de paloma.
Urrumarako zara ba usoen antzera.
Laux BBa 46.
Uso zuri-urruma / dudala gogoan.
Or BM 100.
Usoak dirudite / teillatu-ertzean, / urruma ta yolasa / elkarren artean.
Ldi UO 15.
Usoek ez ditute beren urrumak etengo.
Ibiñ
Virgil
32.
Usoen urruma entzun bedi.
Lab SuEm 194.
Uxo alargunaren / urruma gaixoa.
Berron Kijote 153.
Arrullo (de persona).
Laztan, urruma eta musu, / bular ematen diozu... / Oi Amatxoren bero gozoak / nola pozten duan Yesu!
SMitx EG
1951 (3-4), 5.
2.
(
V-arr-oroz-m-gip)
Ref.:
A; Iz ArOñ.
.
"Lamento de hombre"
A.
"Quejido de una persona que no está bien"
Iz ArOñ.
.
Eta intziri ta urruma bitartietan erdi-tartaka min motelaz esaten ebala.
Kk Ab I 101.
Biotz biren erditzeak, / zotin da urruma dario.
NEtx LBB 261.
(Fig.).
Basoko aizeak urruma negargarriak botatzen dituzala.
Ezale 1899, 14b.
3.
(V-arr-oroz-m-gip)
Ref.:
A; Elexp Berg.
.
"Quejido o bramido del ganado vacuno"
A.
"Mugido. Gau guztia urrumaka jardun dabe beixak. Urruma esaten zaio muu normal samarra edo ez ozenegia denean, eta orrua eta makakorroe oso indartsua denean"
Elexp Berg. v. marruma.
.
4.
"Tos ligera para aliviar la garganta"
A Apend.
.
5.
"
Urrúmaak, los ruidos de aire en los intestinos"
Iz ArOñ.
.
6.
Rugido del mar.
Arriskuleku dan itsaso izugarri orren urruma latz eta gozoak txikitandik jasoak eta ikasiak izanik.
Erkiag Arran 197.
URRUMA EGIN.
Arrullar.
Eta uso zurijak alkarri urruma-egitten dautsoe.
Altuna 21.