pinto
pintto (V-gip ap. Elexp Berg ; G-azp).
"Pinto, moteado. Bei olandesei bei-pinttuak esate jakue. Jertse pintto bat zeroian" Elexp Berg. Cf. Pintto, usado como nombre propio de un perro en Insausti (177).
Bildots marradun, pinto eta nabarrak. BiblE Gen 30, 39 (Dv ume pintarnatuak, nabarrak eta asko karantzetakoak). Baloi txuri-beltz pinto / aren kiligramak. Zendoia 152. Zer egin bazekien / txakurtxo pintoak. Ib. 212. Txuri-beltz edo pinttoa zera, / neurria laukiarena. Insausti 345 (dirigiéndose a una mantilla).
PINTTO-PINTTO.
"Pintto-pintto jantzi, vestirse elegantemente. Aura egunero kafia artzera joaten da pintto-pintto jantzitta" Elexp Berg.