purube
1.
(Lar, H) .
(Sust.).
"Solar de nobleza, casa solar, solariega"
Lar.
Kantabriako probintzi txikiko Zarauzko erriaren bukaeran dagoan Urtetako ballaran arkitzen dan Etxebestetarren purubea da gizon argiridunen ta omengarriena.
EEs 1912, 202s.
Purube edo bizitokiyak Tolosaren lur zabaletan zakabanatuak zeudenean.
BPrad EEs
1913, 215.
Eleiz eta purube ederrak ditu Bergarak.
IPrad EEs
1915, 104.
2.
(A, que cita Izt C
) .
(Adj.).
Solariego.
Zarauz deitzen zaion etxe purubeko seme argidotarrak.
Izt C 476.
Nor eta zeñ etxe purubekoa zan jakiñik.
Aran SIgn 9.
Garagorriko etxe purubean (solariega) jaio zan.
Ag Lar 546.
PURUBEKO (Lar).
Solariego.