oka
1.
(
G ap. A
; Lar,
H;
okha SP→Dv,
Urt IV 476,
H).
Vómito.
"Ce qu'on vomit"
Dv.
Etzaitezela itzul nola [...] ora egin duen okhara.
EZ
Eliç
166.
Zeren okha hura zein lizun eta urde den, are baita lizunago eta urdeago bekhatua.
Ax 471 (V 305).
Zure gloriaren gañera lotsarizko oka bat etorriko da .
(Hab 2, 16).
Ur (
in
BOEg 1547 (Ol okazta
)
).
"Vomissement, action de vomir"
H.
2.
"Nausée, envie de rendre, dégoût. Okha ematea, donner des nausées"
H.
Txufaka asten da okain utses.
(184).
LE-Ir.
3.
"(Sal), empacho, hastío"
A.
OKA-EGILE
(Lar; okhagile Hb). "Vomitador" Lar.
OKA EGIN.
(G ap. A; Lar, H; -kh- SP Dv, H).
a)
Vomitar.
Ian ezazu bada neurriz [...] ase-eginik okha eztagizun, ahotik bihur eztezazun. Ax 137 (V 90). Onek [arraiak], okaeginda, aurtiki zuen Jonas leorrera (Ion 2, 11). Ur in BOEg 1534 (Dv goiti egin, Echn goitika botatu, Ol okaztatu, Ker bota okadaka). Aski zait ikuspena asmatzea oka egiteko zorian jartzeko. Txill Let 88.
(Con compl. directo). v. okatu.
Zortzi gizonetatik sei ugiñak ondartzara ok egin zituen. A Ortzuri 134.
(H). (Part. en función de sust.). Vómito.
Konparatzen du [...] bere okha egina iaten duen orarekin. Ax 470 (V 305).
b)
"(Sal), empacharse, ahitarse" A.
OKA EGINARAZI.
Hacer vomitar.
Behin baño gehiagotan okha eta barnea ahotik hustu eginarazi zion.
Osk Kurl 37.