marabilla
1.
(Volt 94, SP, Lar→H (V, G)).
Maravilla, prodigio.
"Maravilla, es del bascuence mirabilla, que significa conjunto admirable de mira, mirari y billa, pilla. Marabilla, mirabilla
"
Lar.
"(No es de) maravillar, no es maravilla, ezta miresteko, marabillarik ezta
"
Ib.
Barraiatu zen marabilla hau herri aietan guzietan.
Ber Trat 113v.
Faltoso onetan egotea ezta marabilla.
Cap (ed. 1893) pró.
Emon deutsu sinistea / --Andikanoren berbea-- / franzesari ze zatozan / iditera atea. / Oi ze marabilea!
BBizk 27.
Euskeraren marabilla ta nekea, esan diteke, onetan dagoela.
Cb EBO 32.
Ekustian [Jesusek] egitan ztion marabillak.
Hual Mt 21, 15 (Samper prodijio).
v. tbn.
Acto 370. SermAN 5v. Balad 194.
2.
(
-ill- Lar, Lcq 108 y 120).
"Maravilla, flor"
Lar.
"(Calendula officinalis), maravilla, flor de muerto, mercadela, reineta, flamenquilla"
Lcq 108.
"(Convolvulus tricolor), maravilla, don diego de día, campanilla tricolor"
Ib.
120.
MARABILLAZ.
Maravillosamente.
[Peligro] guzietatik Jainkoak marabillaz atera zaituela.
Cb Just 64.
MARABILLAZKO.
Maravilloso.
Au bere marabillazko gramatikan egin zuen.
Cb EBO 16.
MILA MARABILLETARA.
A las mil maravillas.
An zeuden guziak koroatu ta gloriaz milla marabilletara janziak.
Cb Eg II 209.