susma
1.
(V ap. A
; Mg PAbVoc, Añ, Izt 112v, H),
susme.
"Sospecha"
Mg PAbVoc y Añ.
v. susmo.
Lagunaren kontrako susma edo duda edo eztabaida batzuk.
CrIc 91.
Yakinik, edo susmea eukirik, zure umeak edo etsekoak kanpoan edo etsean deungaro bizi direala.
Añ
EL2
140.
Non Sikemgo aita-semeak etzieten igerri, eta susmerik edo sospetxarik ere artu.
Lard 45.
2.
Olfato.
En AxN se explica usnaren (413) por susma. Cf. SUSMAN.
SUSMA DEUNGE.
Sospecha (de algo malo).
Zer da susma edo sospetxa deungia?
CrIc 91.
Egin izan dozun susma deungeari, edo buruak ekarri izan deutsun peko txarrari, arin ta bete-betean sinistea emon deutsazunez.
Añ
EL2
154.
SUSMA EGIN.
"Sospechar" Añ.
SUSMAN
(zusman V-m, L-ain, R-uzt ap. A). "Husmeo. Zusman dabil, anda husmeando" A.
SUSMA TXAR.
Sospecha (de algo malo).
Ibilli oi dira [...] susma txarretan bere lagunaren leialtadiaren gañian.
CrIc 70.