1.
(V-arr-m-gip, Gc ap. A),
kinkinga (V-m ap. A
).
"Juego de niños que consiste en meter en tierra blanda determinado número de veces cada jugador su palo, mientras uno va a buscar el suyo que se le ha lanzado"
A.
"Yolas onek Olaetan kinkinka dau izena (V-och)"
A EY IV 283.
(Se trata, obviamente, de una expr. adv., no de un sust.). v. kinkinezka.
Apoa makillka edo kinkinka yaurtiten danean bat [...] apo-billa yoaten da.
(V-m).
A EY IV 283.
Kinkinka jokatzeko, basa biguinez bethetako lur zulo bat bilhatu, [...] ta zapaldu egiten zan. Jokalariek txandaka makhil zorrotz bana jaurtitzen zuten.
Osk Kurl 73s.
2.
"
Kinkinka fan da, ha ido cuesta abajo (una madera) saltando sobre los dos extremos. Saltando sobre extremos (tronco)"
Iz
ArOñ
.