santifikatzaile
santifikazale.
Santificador, santificante.
v. santifikagarri, santifikante,
santutzaile.
Ezen bai sanktifikazalea, bai sanktifikatzen diradenak, batganik dirade guziak.
Lç He 2, 11 (He, TB san(k)tifikatzen duena, Dv saindutzaile, BiblE santu egiten duen
).
Barkha diazadazu! O santifikatzaillea.
Harb 189.
Bere bertute prinzipala, garazia santifikatzaillearen berretura.
Hm 211.
Santu guzien santua, edo guzien santifikatzallea edo santugillea.
Gco I 213.
Izpiritu Saindua gure santifikatzailea da.
Jaur 206.
Eta grazia au nola deitzen da? Santifikatzallea edo donegillea.
Legaz 36.