sapino
1.
(
-iño V-gip),
zapio (
G, AN; Izt C 232
(sin trad.),
H (G)),
sapio (
G)
Ref.:
A (zapio, sapio);
EEs
1931, 40;
JMB At (zapio);
Iz
ArOñ
.
"Hart, lien d'osier ou autre plante flexible et facile à tordre" H. "Zapio (G, AN?), especie de aro, collar o aro vegetal que se pone al arado para evitar el roce de las cadenas con el leño del arado, destinándose también a otros usos" A. "Sapio: 1.º (G-azp), torzal; 2.º (Gc), cuerda del arado" Ib. "Zapioa. Zazpiortzeko, bostortzeko ta lauortzeko tresnak uztarriari ezartzeko, biurrakin egiten dan uztai bat" (G-goi) EEs 1931, 40. "1. aro hecho con varilla de avellano o castaño retorcida. Sirve para unir la grada con la cadena que va al yugo de la yunta de vacas o bueyes; 2. eslabón de cadena hecha con varilla retorcida" JMB At. "Sapíño, sapíñua, (el) aro de roble retorcido que se sujeta al yugo. Para ordeñar vacas" Iz ArOñ. "Sapíño, flejes de madera que sirven para atar" Ib. 208n. "Gurdiak lotzeko lokarriak sapiñuak izaten ziran. Makillak biurrituaz egiten ziran" And AUzta 92. Cf. VocNav s.v. zapino.
"Ori sapiñua baiño biurragoa dek": lengo esaera bat da au.And AUzta 92.
Estrobo.
Beorra igerian zoaien ontzi-atzetik, muturra zapioeri lotuta.
'Estrope'
.
Or Mi 62.
[Txaluparen] txopako zapio bati lotu zion.
AGoen Agurea 34.
2.
(V-gip ap. A),
sapio.
"Agramadera"
A.
v. sapin, sapiar.
Eztira oraiñ Arranondoko eskaratz sukaldeak sapio, mulo ta amukoen autsagaz loituten.
Ag Kr 131.