pozgiro
1.
(Adj.).
"Placentero"
Lar.
Arpegi batera ere ez da azaltzen parre pozgiroa, bada guzia da negarra, naspilla, ikara, soilmena eta lutoa.
Otag EE
1882c, 414.
2.
+
pozkiro.
(Sust.).
Alegría; ambiente de alegría.
Ingurutu nazazute pozgiroz.
Otag EE
1882c, 415.
Bakar-bakarrik, bañan poz-giroz, / toki alai arlotian.
MendaroTx 89.
Ontarako obe dugu gorputzeraiño iariotzen ez dan pozgiro legun bat.
Or QA 146.
Maitasun gazte aren azkenak itota zeuzkan bere bularrean zorionaren pozkiroak.
NEtx LBB 16.
Euskal poz-giroak jatorduko ondorena ta kea lagun dituanean, ustegabeko xelebrekeriak sortu oi ditu.
Ib. 121.
3.
(Uso pred.).
(Estar, etc.)contento.
Pozgiro ibiltzeagaitik ez degu atsegin ez dan gauzarik ikusi nai.
ABar Goi 26.
POZGIROZ
(Estar, etc.) alegre.
Beti egun! Beti jai! Beti pozkiroz...! Atsegiña alde guzietatik!
Iñarra Ezale
1897, 346a.
Lur erraiak amakor; / eguzkia, azalez, on / ta azia pozkiroz.
Egieder UrreB 183.