sentikizun
1.
Pena; resentimiento.
Kristau ain mesedetuak, ain maite izan dituenak egitea alako injuriak amorioa geien agertzen dan lekuan nola izan ez sentikizun andia?
Mg CC 245.
Komunio gaizto egunorokoekin ematen zaion sentikizuna ta injuria.
Ib. 244.
Aiñ sentikizun andia artu bazuten ere, eta munduak dionez lotsa ta desonra ere bai.
Aran SIgn 78.
2.
"(V-arr-oroz-m), sentimiento"
A.
Olerki geienak, beraz, sentikizun gañezkari baten esakizun eta kantu bezela sortu zitzaizkion.
Gazt MusIx 167.
Munduarekiko sentikizuna.
Ib. 166.
Oratik neurri, sotiltasun eta garaitasun sentikizuna du ezaupide.
Ib. 62.
Nola itza, berez dun esanaren sentikizuna galdu gabe, alegoriz ta irudikizunez baliatzen dan.
Ib. 166.
3.
Sensibilidad, modo de sentir.
Sentikizun ain jori ta landuak bere olerkitzako zitu bikain-guriak sortu al izan zitun.
Gazt MusIx 61.
Idazlearen izakeran alako sentikizun ezberdiñ auteman dituztela-ta.
Ib. 59.
Lurra, onen edertasun guziaz ere, bere sentikizun miñean, zerrapo, baitegi, ibar sakon eta illuna du.
Ib. 168s.