solastatu
1.
(
BN ap. A; Ht VocGr, VocBN, Dv, H (+ -lh-)),
solaztatu (
H) .
(Aux. intrans.).
Conversar, charlar.
"Parler, minzatzea, solastatzea
"
Ht VocGr 397.
"Converser, s'entretenir"
Dv.
v. SOLAS EGIN.
Nork bere egitekoak egin ditzala eta behar duena behar duenarekin solhasta dadilla.
Ax 327 (V 216).
Ez solhasta sainduen abantaillez.
SP Imit III 58, 2 (Ch etzaitezela halaber iar ihardukitzen sainduen merezimenduez).
Solhasta zaitezkenzat bihotzez bihotz zure Jainkoarekin.
He Phil 127.
Jesus berrogoi egunez solastatzen da bere dizipuluekin.
Dv LEd 18.
Elgarrekin solastatzen ziren Donapauleko merkatuetan kausitzen zirelarik.
JEtchep 51.
Solasta zite harekin eta jarraik haren kontseiluer.
Ardoy SFran 121.
Giristino erlijioneaz luzaz solastatzea.
Ib. 220.
Frango usu joaiten nintzan haren etxolara, harekin solastatzera.
Etchebarne 39.
v. tbn. Dh 63. Lf Murtuts 29. Zerb Azk 39. SoEg Herr 12-5-1960, 2. Larre ArtzainE 193.
(L-sar, BN-baig ap. EAEL
268
) .
(Aux. trans., con objeto directo).
"
Solastatu dutan gizona ez duk hire sema bezain haundia
"
(L-sar).
EAEL
.
Zergatik ordea hain gogotik solhastatzen dugu elkhar?
SP Imit I 10, 1 (Ch nondik dugu hanbat gutizia elkharrekiñ mintzatzeko?).
"
Solastatu:
[...] 2.º s'amuser"
Lh.
2.
(Aux. trans.).
Adular, lisonjear.
"
Solhastatzea norbait, mugueter quelqu'un de paroles"
SP.
Atsegin hartzen du bere burua solastaturik eta inguraturik ikusteaz.
SP Phil 28 (He 27 lakhet baitu bilhatua eta balakatua izatea).
Ordea, sarri elhatuko zarete eta guzien aitzinean iarriko zarete elkharren solhastatzen.
Ib. 289 (He 289s elkarri amodiozko solhasa eta mainak eginen diotzotzue).
Atsegin hartzea begietsia, balakatua eta solhastatua izaiteaz.
Ib. 416 (He 420 begistatua, maiñatua eta balakatua izateaz atsegiñ hartzea).
Baldin emakume batek lekurik ez emanagatik solhastatua izaiteko, plazerik hartzen badu nihork hura solhasta dezan, gaizki erraitekoa da hargatik.
Ib. 447.