prestakizun
1.
prestaizun .
(Sust.).
Preparativo.
Mundua zerekin eta nola antola somatzen ta prestakizunak onetarako egiten.
Bv AsL 164.
Eriotzeko ordua ez da tenore auta prestakizunak egiteko, baizik eta prestaturik egoteko.
FIr 186.
Egiñik, bada, prestaizun auek, ez zuan geiago itxo-egiñ nai izan bere burutapenak egiteari ekiñ gabe.
Berron Kijote 41.
2.
(Adj.).
"Qui doit être préparé, apprêté"
H.