sortoki
1.
(
Urt III 430).
Lugar (pueblo, país...) de nacimiento.
v. sorleku.
Ormaiztegi baitzuen bere sor tokia.
Hb Esk 163 (v. tbn. 104).
[Davit] izan da haren [Jesusen] iduria bai bere sortokiaz, bai bere lehen urthetako beheratasunaz.
Etcheberry 112.
Eskual-herria munduko ederrenetarik bat da, eta halere sor-tokian ezin egon!
Arb Igand 26 (v. tbn. 28).
Utzi behar izan zituen bere sortokia, bere etxea.
Dih Maiatzeco 94 (ap. DRA).
sortutoki.
Aiñtxiña bein ollo bat ei zan aurkituten / urrezko arrautzea ebana egiten, / egunean bategaz jaubea ez asetzen, / pillo bat topau nairik aberastu zeiten, / arrautz sortutokia asi zan aztertzen.
AB AmaE 202.
2.
(AN-erro).
Manantial.
"
Iturria da erderazko 'fuente', herrietan dagoena; mendian egoten dena ez da iturria, sortokie baizik, han hasten bait dira errekak"
EAEL
384n.