soinekotu
(V? ap. A),
soinekatu,
soinokotu (V ap. A
).
Vestir; revestir.
Ipini bere eragin zituban arasa asko zidar ta urrez janzijak; ta maijaren albuetan mutillik ederrenak ta ederto soñokotu alkarren leijan.
Mg PAb 216.
Gizon bikaña egoan [...] arrantzaleai dagokioen lez burutik beatzetara ondo soñekotua.
Ag Kr 218.
Aste santua zan. Zarauzko eleiza, [...] beltzez soñekaturik zegoan.
Elizdo EEs
1913, 122.
Ez egidazu esan atso zarenik, / apañez soñekotu ez zindezkenik.
EG 1952 (11-12), 14.
Otsoa zan bai; euren amak etxeaurrean siketuten itxiriko jantziak soñekotuta yetorken otso goseti bat.
Bilbao IpuiB 264.
Ederrenez nai zaitut soiñekoturik: / lorazko atorrea deutsut nik aitik.
Gand Elorri 210.