sorraraztaile
sortaraztaile.
(Lo) que hace surgir.
v. sorrarazle.
Zaldipean, adarraz, ferekatzen ere, / fereka ez direnak amaren besarkak, / bainan sorraraztaile bethiko marraskak.
Hb Esk 223.
Bada ya errota bezainbat lakhari on, dendari bezainbat oihal erosi gaben saltzaile, ostaler bezainbat arno sorraraztaile.
Hb Egia 136.
Bake sortaraztaile txarra da beldurra.
Xa Odol 250.