sakitu
1.
(-kh- AN, L, BN ap. A
; Dv),
sakiatu (AN-araq ap. A
).
Herir.
"Blesser grièvement"
Dv.
Etsaiek ihes-eginik, luzez jarraiki zitzaizkoten, halaz non hekietarik sakhitu baitzituzten lehenbiziko eta bigarren egunean bezala eta hil baitzuten ihes zoazinetarik bi bidez.
Dv Iud 20, 31 (Ol sakaildu, Ker triskatu, BiblE hil).
2.
sakiatu
(AN-araq ap. A). "Tajar" A.
Mintzo zorrotzez Abiñongo arkaitza sakitu zun eta fedea ugaldeka yalgi zen.
'Frappa'
.
Or Mi 137.
Sugeak ausiki nik. Ur erreka hortan behar diat ganitarekin ausiki lekua sakitu.
Etchebarne 60.
3.
(-kh- Hb).Mordre, morceler" Hb.