baitu
1.
"
Baitzea, affirmer"
Lecl.
v. baieztu.
2.
(A),
baiatu.
Aprobar, consentir.
"Consentir"
A (que no da ninguna referencia).
v. baieztu
(2).
[Gizon prestu eta zuzen bat], baiatu ez zuena heien bitezarriari ez eta heien egintzari.
TB Lc 23, 51 (Lç konsentitu
).