banaloriatu
banagloriatu.
Envanecerse, vanagloriarse.
Bekhaturik izan ezpaliz, etzen beharko beztimendarik: eztugu beraz hetzaz zer banaloriaturik.
Ax 417 (V 270).
Bada gizon zaharra ere banaloriatzea, eta gazte denborako zenbait erhokeriatara bihurtzea, gizonari gertha dakidikaiona da.
Ib. 189 (V 128).
Gorpútza estáli dezénte ta txukúnki, ta áski dá. Está sinplekéria banagloriátzea gañéko tresénes?
LE Prog 122.