barkagarri
1.
(
Lar, Añ, -kh- Dv, A),
parkagarri (
Añ (V)).
Perdonable.
"Remisible"
Lar, Añ.
v. barkakizun.
--Zer bekatu dira, Sakramentu onek barkatzen dituanak? --Bekatu arin barkagarriak edo benialak, ta beste bekatuen ondoreak ta kutsuak.
Ub 215.
Txiki ariñak, erraz egiten diran, ta erraz barkatu ditezkean benial edo barkagarriak badira bekatuak.
Ib. 211.
Aren ao-berokeriok barkagarri dira.
Zait Plat 33.
En DFrec hay 2 ejs.
(Referido a personas).Digno de perdón.
Erruaren irabaziaz gozatzen dana, barkagarri al diteke?
Amez Hamlet 110.
Aita-nagusiak barkatu egin omen zion. Izan ere, ez ote zan barkagarri olako ixtorio politaren asmalaria?
Etxde JJ 19.
Bakarrik munduan, gurasoak aldegiñak, ikasbide onik ikusi ez, barkagarria zaigu Poli.
Anab Poli 7.
2.
(Tras gen.).Que produce el perdón.
Orrez ostean, Sakramentu Santu au ez bakarrik da bekatuen parkagarria, baita sendagarria bere.
Añ
LoraS
37.
Besoak zabal... badirudite / Aitaganako opalkiak, / Gurutzekoari erantsita / euskal-opalgai berriak, / giza-obenen barkagarritzat / Zeruari eskeñiak.
SMitx Aranz 134.
Bere illotzaren aurrean zin egin zun, bere izugarrikeriaren zurigarri eta ildakoak mundu ontan egiñik zeuzkakean pekatuen barkagarri, bere buruari nekaldi gogor bat ematea.
Etxde JJ 211.
Nik ez nuen gaitzerupean gorde nahi, bekatu larrien barkagarri, Amaleren aitagana dudan zorra.
MEIG VIII 31.