baso
(SP→Dv) .
(Uso pred.).
(Ser, etc.) digno, merecedor; capaz.
"
Basoa, propre, capable, suffisant"
SP.
Zeren eta nintzela ere perla bezain xahua, / Baso ez bainaiz, ni baithan dagizun ostatua.
EZ Man II 77.
Iesus Kristo, ez naiz batre / Baso zeure lohia / Errezibitzeko ostian / Zein baita estalia.
EZ
Eliç
68.
Zuk egin nazazu baso, / Glorian parte izateko.
Ib. 420.
Hunelako batek Sakramendu saindua hartzen duenean gai eta baso egiten da grazia berezi batez bat izaiteko Jainkoarekin.
SP Imit IV 15, 4.
Hura xoil izanen da gai eta baso graziaren eta debozioneko dohainaren ardietsteko.
Ib. 15,3 (Ch gai izanen da, Mst merexitüren dü, Ip haizü date, Ol gai izango lirake, Pi lain izango da, Leon gai ditake).
Ezen denbora mende hunetako penak eztira baso eta ez aski etorkizuneko loriaren merezitzeko.
SP Imit II 12, 10.
Zeren erran ditekeien baino gutiago edireiten da ofizio hartako gai eta baso denik.
SP Phil 19 (He 18 gai denik).
Gaia eta baso baita sekulakotz bizitzeko, eta Iainkoaren maiestatearekin osoki bat izaiteko.
Ib. 33.