bazkatzaile
1.
(Urt III 413, Lar, Dv, A),
bazkazale (S ap. Lrq
).
Apacentador; alimentador.
"Bubsequa, arthalde záña, artzáña, bazkatzaillea
"
Urt III 413.
"Cebador"
Lar.
"Celui qui est chargé de la distribution de la nourriture au bêtail. On le dit aussi de celui qui nourrit bien le bétail"
Dv.
"Pastor, apacentador"
A.
"
Bazkazale, qui fait paître, qui donne la pâture"
Lrq s.v.
bazka.
Eta [azinda mulzo] hura bazkatzailek ikhusi zutenean zer gerthatu zen, ihes egin zuten.
TB Lc 8, 34 (Lç urdainék
).
Ekaitza indarrean ta egiñaletan gañera badatorkio edo abere basatiren bat usterik ezean agertzen bazaio, lanak eta nekeak izaten ditu bazkatzalleak.
Ag G 152.
Anderia har ezak, ziraie saltzale: / Haurrak jinen zaitzie gose bazkazale.
L. Ligueix GH
1928, 245.
2.
bazkazale.
"Regente, erregentea, erondaria, gobernutaria, bazkazalea" Lar. Cf. 1 bazkatu
(2).