beharkitu
1.
(Dv, H) .
(Part. en función de adj.).
Necesario.
"
Gauza beharkitua (He), chose obligée"
Dv.
"Rendre, devenir nécessaire, obligatoire. Atsegin beharkituak, délassements obligés, devenus nécessaires (He Phil). Egiteko beharkituak, devoirs d'obligation"
H.
Manera berean dute hauk ere bere haragia hidoiztatzen, autoritate beharkitua mezprezatzen eta kargu handitan direnez gaizki erasten.
He Iudae 1, 8.
Erresuma guzietako eta estatu guzietako da nesesarioa eta beharkitua ezkontzaren konserbazionea eta mantenua.
He Phil 396 (SP 391 neurrigabeki kontuzkoa).
2.
"Tomber dans la misère"
Dv.