behaztopabide
(Dv, A (que cita Dv Eccli)).
Obstáculo; (fig.) ocasión de caer, de pecar.
"Occasion de chute"
Dv.
Othoitz egizu Jaunaren aitzinean eta guti zatzu behaztopabideak.
"Et minue offendicula"
.
Dv Eccli 17, 22 (Ol gaizpideak, Ker uts-egiteak).
Juja zazue anaiari ez zaiola behaztopa edo erorbiderik ezarri behar.
Bibl Rom 14, 13.
Berehala ikusi nuen, ez baitzen argitasun bereziren beharrik hori ikusteko, aditz kontuan izango genuela behaztopabiderik zailena.
MIH 377.
Borroka bukatu bezain sarri, beraz [...], deseginak ageri ziren behaztopabide zitezkeenak.
MEIG VI 76.