bedeinkatzaile
benedikatzaile (Dv),
bedinkatzaile (V-gip; Urt),
benedikazale (S)
Ref.:
Lrq;
Etxba Eib
.
Que bendice.
"Beatificus, [...] bedinkatzen duena, bedinkatzaillea
"
Urt III 280.
"Celui qui bénit"
Dv.
"El que administra la bendición. Bedinkazallia izan zan famelixako zarrena
"
Etxba Eib.
Zu zeure maite guztien / Benedikatzaillea.
EZ
Eliç
181.