bein
Etim. Probablemente de been, por disimilación; cf., en apellidos, Beingolea, Beñaran y acaso Beinza (cf. Gainza).
(V-arr-oroz-m-ple ap. A; Mic, Dgs-Lar)
"Heces, beiñak" Mic. "Pozo [sic, probablemente por poso], beina, ondarra" Dgs-Lar 4. "Bein (V-oroz-arr-ple-m), hez. Beinak, las heces" A. "Beiña (V-ple), orujo" Ib.