belorit
Etim. Cf. occit. ant. pilloret, pillauret (fr. pilorit), y tbn. pitloric (Bayona, 1215) y pele-/peliric, pilorich (Pamplona, 1275).
(Lar Sup, H, A (-ita)).
Rollo, picota.
"Rollo, belorita
"
Lar Sup.
Harriet, que cita a Lar Sup, interpreta rollo como "bourreler [por bourrelet 'cojín'?] pour colliers d'attelages". Sg. Azkue, para quien, al igual que para Lar, la fuente son los RS 196 y 197: "(V-arc), royo, pino albar". Tanto la interpretación de Harriet como la de Azkue son incorrectas. Cf. DAut: "Rollo. [...] picota u horca hecha de piedra y en forma redonda o de columna, y es insignia de la jurisdicción de Villa".
Beloritak berea daroa.
"El rollo, lo suyo lleva"
.
RS
196.
(cf. Urquijo RIEV 1914, 247s., que cita el refrán: "la horca lo suyo lleva")
Belorita ezkur ona eskeki asko baleuko.
"El rollo buen frutal, si tuviese muchos colgajos"
.
Ib. 197.