berbadun
1.
(El) que tiene la facultad de hablar.
Cf. Añ: "Orador, (V) berbakuna [sic, probablemente por -duna] (G) iztuna".
O! berbadunak balira barriz / Gure mendiak, / Orreek esango leuskiguez bai, / Gauza aundiak.
AB AmaE 41.
Alkarren poztasunez / [animaliak] jira eta bira, / geiao eingo leukie / berbadun balira.
Ayesta 179.
2.
"Constante, consecuente, de palabra. Berbaduna zanetik, soldautzatik etorri arte itxain zetsan
"
Etxba Eib.
v. BERBAKO.