berendu
1.
(Gc ap. A; Lar, Añ, Dv),
berentu.
Hacer suyo (de ellos), apropiarse (ellos).
"Apropiárselo aquéllos"
Lar, Añ.
v. beretu
(2).
Pekataririk galduenak ostera grazia berendu eta gloria irixteko.
Arr May 74.
Arrebak erraz berendu zuten beren neba ospetsuak maiteen zuen ondasun bat.
A Ardi 78.
Maomarrak Afrikaren iparraldea berendu zutela.
Zink Crit 66.
Orain bi milla urte inguru / bezela ziran asiyak / erromatarrak berendu nairik / gure zazpi probintziyak.
Tx B I 129.
Ollo edo katuren bat berendutzen dutenean baserritar askok sukaldeko labatzean bi edo iru bira eman-erazten diote.
JMB ELG 87.
Geienaz ere gudarako toki egokien batzuek berenduko zituzten.
Ib. 96.
Horrela Kornubiaren lehen hauzo ziren Somerset eta Devon-go eskualdeak berendu zituzten.
Mde Pr 249.
Geroa nolaz igar ditekeen atzaltzeko, batzuek Nietscheren ustekizun bat berendu dute.
Ib. 328.
Erromanuek dira lüzaz / indarrekin amürratü, / Nahiz aberatstarzünak / baita jentiak berentü.
Casve SGrazi 128.
2.
(Vc ap. A).Hacer suyo (de él).
Cf. beren
(2).
v. beretu.