berentzakotu
1.
Tomar para sí (él), hacer suyo.
Cf. beren
(2).
v. beretu, berentzatu.
Iudea igarle-erria ta Iaunak berentzakotua zan.
A Ezale
1897, 238b.
2.
Hacer suyo (ellos).
Larraunen, etxe batean aur batzuk iltzen direnean, eskale baten aurra berentzakotzen dui ta ala gero datorren seme-alabarik ezta bat ere iltzen.
A EY I 190.