betekunde
(-th- HeH Voc, Hb, A (s.v. bethegintzarre)).
Plenitud; perfección.
"Osoki on izaitea"
HeH Voc s.v.
bethegunea.
Orai bada zure ganat heldu naiz, eta hunela mintzo natzaie, munduan naizela, izan dezatentzat ene bozkarioaren bethekundea bere baithan.
"Gaudium meum impletum"
.
HeH Io 17, 13 (Dv ene bozkarioaren bethetasuna, Leon ene bozkarioaren bethea).
Arimaren koplak: bere buruari uko egiñ-eta poz baita Jainkoarekin bat-egitean betekundea jo dulakoz.
"Alto estado de la perfección"
.
Gazt MusIx 173.