biahore
Etim. Préstamo románico: cf. arag. ant. meter bia fuer(a), prov. ant. via! fora! "cri par lequel ceux qui ont vu commettre un crime appèllent le peuple pour poursuivre le criminel", bearn. ant. biafore, gasc. biahore "grand cri, clameur, appel au secours", etc. (FEW 14, 377b).
(Ht VocGr 435, Dv→A, H; biaore Lar Sup).
"Tumulte, biahorea, alarma
"
Ht VocGr.
"Tumulto"
Lar Sup.
Handik ethorri zen Sinagoguako Aitzindarien etxerat; eta ikhusi zuen biahorea, erran nahi baita, nigarrez eta oihuz zaudenak.
TB Mc 5, 38 (Lç tumultoa, He jende tropela bat, Dv buila bat, IBk zaratak
).
Biahorea jauziko da zure populuaren erdian, eta xahutuak izanen dire zure hazkargailu guziak.
Dv Os 10, 14.