bidage
1.
"Desavío"
y "descamino" Lar.
Cf. bidegabe.
2.
"Tirano"
y "tirano, tiránico" Lar.
Izan bedi [jueza] aita bat bere semeen atsegiñaz pozkarritzen dana bezalakoa, eta ez bere menpekoen pozkida bekaiztuten duen bidagea edo tiranoa bezalakoa.
Izt D 159.
Zigor suabe biguñ ura nai baño nekezago eskuetaratu oi duten gizon bidage, gogor, ekai gaiztoakiko oek, arrokeriaz beterik begietatik sua ta garra dariotela ibilli oi dirade.
Ib. 173.