bilaka
1.
(
V-gip; Bera) .
(Adv.).
Buscando, en busca.
"
Atsalde guztia billaka ta billaka jardun giñuan, baiña alperrik
"
Elexp Berg. "Gutxi erabilia" Ib. v. bila.
.
Ortaz, zer ari naiz ni, ero au, argizagi bat eskuan oian izugarrian billaka?
Txill Let 134.
Billaka alde guzietan ibilli ziran, dana alperrik.
EgutAr 30-6-1960 (ap. DRA
).
Yoan nintzen bere afariaren billaka.
Auspoa 77-78, 37.
Egunsentian ziur-aski zeuden ez zituztela arkituko billaka asi-ta ere.
Berron Kijote 88.
Asi omen zen inguruan urik bai ote zen billaka.
Ostolaiz 51.
"Cache-mouchoir, jeu, bilhaka
"
T-L (probablemente usado como adv.).
2.
(Sust.).
"
Bilhaka (BN), cambio"
A.
Cf. 1 bilakatu.