birrinbi-barranba
1.
(
H),
berinba-barranba .
(Onomat. que expresa ruido, estrépito).
"Avec grand fracas"
H s.v.
barranba.
Otsaila, firili-faraila; Martxoa, birrinbi-barranba.
(Sal).
A
Norf
598 (tbn. en EY III 161 y ZMoso 64).
Aisa bizi zela erran delako arotza... (ari zen) berinba-barranba dote bibil baten athetzen bere Xaxurendako.
GAlm 1937, 55.
(ap. DRA)
birrinbi-barranbla (Sal).
(Onomat. de objeto que cae rodando).
"
Aldapa batetarik egotzi badie arri, birrinbi-barranbla fan dra
"
ZarHizt.
2.
(Sust.).
"
Birrinbi-barranba, estropicio (Lacombe Voc)"
DRA
.
3.
birrinba-barranba. (Adj.). "(Sal, R), torpe, sin habilidad" A.