bizilari
1.
(A, que cita a Arrue).
Habitante.
v. biztanle.
Lendabiziko gizonak luzaro bizitzea on zan, lenbaitlen bizilariz bete zedin.
Lard 7.
Ikus-dazue mundu guztiko bizilariak / Ain egoera neketsua.
AB Olerk 132.
"Saletxeko" bizilariai.
Ayerb EEs
1912, 218.
Siloeko dorrea gañera erori ta il zituen aiek Yerusalemeko beste bizilariak baño zordunago (obendunago) zirala uste al duzue?
Ir YKBiz 288.
2.
Ser vivo, ser animado.
Bere eskuan dauka bizilari guztiaren anima.
"
Anima omnis viventis"
.
(Anima omnis viventis)
(Iob 12, 10) Ur ( in
BOEg 1006 (Ol, Ker, BiblE bizidun
)
).