biziratu
1.
(Tras gen.).
Ir a la vida de.
Baña bekatuaren eriotik graziaren biziratzeko ez da aski bekatua egin ta laster hau konfesatzea.
Mb IArg I 278.
2.
Venir a la vida, nacer.
Auekin batean aragizko landare eder bat biziratu baita Engrazirengandik.
Etxde JJ 106.
Renacer, revivir.
Ezik hekien galpena munduarentzat bakebide izatu bada, zer izanen da hekien bihurpena, non ez hiletarik biziratzea?
Dv Rom 11, 15 (IBk bizira itzultzea, IBe bizira etortzea).
3.
Reanimar (a una persona inconsciente).
Joan zan Murguan egoan gizasemea biziratuteko usteaz.
Echta Jos 341.