bokatatu
1.
(
SP,
Deen II 193,
Aizk),
gobadatu (
Lar),
boketatu (
-kh- Dv→A),
bukatatu (
-kh- Gèze,
Dv).
Lavar, blanquear, hacer la colada.
"Enxebrar los paños, oialak gobadatu
"
Lar.
"
Bükhata, bükhatatze, bükhatatü, lessiver"
Gèze.
"Colar"
A.
v. BOKATA EGIN, latsatu, lisibatu.
Linjaren bokhetatzeko arterik ez denean egin gisa huntara.
GAlm 1937, 71.
(ap. DRA)
Lixiviar.
Nitre-gatza lurrareki nahasirik gerthatzen da eta lur hori bukhatatzen die.
"On lessive"
.
Ip Dial 115 (Dv bokhetatzen).
2.
boketatu
(-kh- Dv A). "(Fig.) tripoter une affaire" Dv. Cf. bokata
(2).
3.
Empapado.
Ukho egitera ya zaldiak zoazen, / Hats-hauntuak, eziñduak, / Izerdiz bokatatuak.
Gy 178.