botatzaile
1.
(Lar),
botazaile.
Que echa, expulsa.
"Echador"
Lar.
"Perrero de catedrales, txakur egozlea, botatzallea
"
Ib.
Baña zer gertatzen da? Israeldar orien botatzalleak an erre-illak gelditzea, labetik ateratzen zen garrarekin.
Mb OtGai III 223.
Hekien botazaileak labe borthan hil gogorrak erori ziren.
Etcheberry 160.
Labetik heldu ziren bafadak halakoak ziren nun gazteen surat botatzaileak hil gogorrak erori baitziren labearen ondoan.
Zerb IxtS 69.
2.
butatzaile
(Urt). "Coactor [...], bortxegillea, butatzáillea" Urt V 237.
3.
"
Botatzallia. Derrochador. Botatzalle negargarri bat urten dau baserriko nausixak
"
Etxba Eib.