bultzadaka
1.
(Adv.).
A empujones.
[Lapurrari] gitxi eritxi jakezan berreun ogerleko, ta bultzadaka, gogor artu eben Palbi gizajoa.
Echta Jos 138.
Bultzadaka eroan dau mutilla serbitzuko ateraiño.
Erkiag BatB 157.
Impetuosamente.
Baratzetako iturria: Libanotikan bultzadaka dijoazen ur bizien putzua.
"Quæ fluunt impetu"
.
Ur CantCS
(G) 4, 15 (V-m y V bultzadaka; Dv thurrustaka, Echn bortizki
).
2.
(Sust.).
Empujón, impulso.
Ni mendi ta basoetan zerbait ikusi nautelako edo, zerbait ote nezaken uste izan-da, zuaitzaren alde lanari ekiteko bultzadaka batzuek izan ditut.
Munita 13.