burdats
1.
( VocBN
→Dv, A, H).
"Extrémité d'une branche d'arbre, de la queue d'un animal, etc."
VocBN
.
"
Buztana, [...] Syn. atzekia (G, V), opa, hopa (G) (queue garnie de poils, crins au bout: cf. houppe); burdatsa (impropret. v)"
H.
"Extremidad de la rama de un árbol, de la cola de un animal"
A.
2.
"(BN), reducción que se hace de una rama en briznas"
A.
"Brizna"
A Apend.
burdatx (V-gip ap. Iz
LinOñ
).
"Errestillu nasaian kentzen ziran liñuaren puntako zakarrak karraska gixixa, burgatxa, burdatxak, mortotxak izaten ziran"
Iz
LinOñ
179.
Cf. burgatx, furlats.