burkeinu
(Casve; -kh- Foix ap. Lh., A),
burkinu (V-gip ap. Iz
ArOñ
).
Cabeceo; gesto con la cabeza.
"Ademanes de la cabeza (SP)"
A (aunque en Pouvreau sólo aparece burkeinuka).
"
Burkíñuak eiñ, hacer una persona a otra secretamente señas con la cabeza, ojos, etc.; también las hace el pollino cuando corre, jugando"
Iz
ArOñ
.
"Hochement de tête"
Lh, Casve.
Burkheinu handi eta sudur-xistu samin batzu egiten.
Prop 1884, 123.
Heien burkheinuak aski erraiten deraut nahiago dutela debruaren eskuko izan, ezen ez eta giristino.
Ib. 1890,16.