burupeko
1.
(V-gip ap. Iz
ArOñ
; Añ, A).
"Almohada",
"cabecera de dormir"
Añ.
v. burupe
(3),
bururdi.
Dario erregearen oeko burupekoaren azpian jarri zuen.
(3 Esdr 3, 8).
Ur (
in
BOEg 1414 (Dv burukita
)
).
Soiñ barrurako janzki asko, ta / Oietarako izarak, / Burupekoak, oi-eztalgiyak, / "Egundalako" aukerak!
Elzo EEs
1916, 322 (citado, con alguna var., por Satarka EEs 1923, 106).
Jesus txalupearen atzeko aldean egoan, burupeko baten gaiñean lo.
Ker Mc 4, 38 (TB burukita, He, HeH, Ol, Leon, Arriand, Or, IBe bururdi, IBk burko
).
En DFrec hay un burupekotik.
2.
Autoridad(es).
Lantegi au, sukaldari aritzen zen Iholditar batek ardietsi zion [...] laguntasun aundia baitzeukan espetxeko burupekokin.
Etxde JJ 184.